duminică, 20 iunie 2010
simt viata cum se scurge prin vene
stau intins in pat fara de putere
cuprins de durerea acumulata in timp
ofilind in drumul meu tot ce eu ating
si strig spre cer cuprins acum de ura
ce am gresit de am ajuns sa traiesc in umbra
si simt cum urla singuratatea din mine
ca am trait o viata cuprins de vise senile
fara sa ma grabesc am luat viata in piept
simtind cum timpul se scurge incet
incet se scurge timpul si-l simt
ca am ajuns sa pasesc de unu singur pe pamant
pe pamant ne atins de nimeni
sa nu mai pot sa ma gandesc la cine
la cine am iubit odata
la cine mi-a facut sufletul de piatra
la cine m-a lasat in vant
luandu-mi tot ce aveam mai bun
luandu-mi sansa de a mai iubi
luandu-mi dorinta de a mai trai
luandu-mi zambetul de pe buze
lasand o fata posomorata si o privire cruda
lasand o inima de piatra lasand o minte zbuciumata
lasand doar chin si multa suferinta
lasand un om fara de credinta
Abonați-vă la:
Postare comentarii (Atom)
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu